Tien jaar na de invoering van ‘passend onderwijs’ zijn er meer thuiszitters dan ooit. 'Vijf maanden zat Dennis thuis, terwijl hij niets liever wilde dan naar school gaan.' Ouders Peter en Petra vertellen over de pijnlijke roller coaster waarin het gezin belandde.

Tot en met groep 5 had onze zoon een probleemloze schoolcarrière. Maar vorig schooljaar lukte het hem ineens nauwelijks meer om naar school te gaan en zijn schoolwerk te doen. Elke avond huilde hij wel een uur lang en riep dan uit ‘kan het echt niet meer volhouden!' We moesten hem vaak ziek melden omdat hij het niet kon opbrengen om naar school te gaan.

De school zocht het probleem vooral bij onze zoon. Maar later hoorden wij dat er op deze basisschool vorig schooljaar maar liefst 10 kinderen waren die moeite hadden om naar school te gaan. Dan is er wat met de kwaliteit van het onderwijs aan de hand, denken wij. 

Gedurende het schooljaar krabbelde onze zoon op dankzij de extra begeleiding die hij op school kreeg. Hij wilde graag naar een andere school om een nieuwe start te maken. We vonden een andere school die ook onder schoolbestuur Voila valt. Maar daar werd hij al na twee weken weggestuurd, nadat hij twee keer erg boos was geworden. 

Wij waren verbijsterd over de mededeling van de school dat onze zoon er niet meer welkom was. Onze zoon werd weggestuurd alsof hij een crimineel is. Hij kreeg geen gelegenheid zijn spulletjes te pakken en afscheid te nemen van zijn klas. De schorsing raakt hem erg. Zijn angst om te falen, om niet goed genoeg te zijn, zag hij bevestigd. 

De schorsing raakte ons ook. Van de ene op de andere dag moesten wij elke dag thuis zijn bij onze zoon, terwijl we allebei een baan hebben. Peter heeft een deel van zijn werk opgezegd waardoor we flink wat inkomsten missen. We hebben bijna geen tijd meer voor elkaar, vrienden, familie en vrijwilligerswerk. 

Het was onduidelijk wanneer er een einde zou komen aan deze situatie. Er is nog altijd geen onderwijsplek, dagbestedingsplek of dagbehandeling voor onze zoon geregeld. Hij vroeg ons vaak `wat is het plan?' We moesten hem keer op keer teleurstellen. Er was geen plan. Dat had er al lang moeten zijn. In het Thuiszitterspact regio Eemland (waarin de gemeente Leusden ook participeert) staat dat school, leerplicht en samenwerkingsverband zich gezamenlijk horen in te spannen om het recht op onderwijs en het recht op ontwikkeling van thuiszitters te waarborgen. Het onderwijs hoort ook samen te werken met de ouders en de zorg. Alle betrokkenen moeten samen een plan maken als een kind naar verwachting in de komende vier weken niet terecht kan op een school of dagbehandeling. 

Dennis gaat sinds kort weer naar school. In een kritische brief aan het gemeentebestuur hebben Peter en Petra onlangs hun grieven uiteengezet. Ze pleiten ervoor dat scholen terughoudender worden met het verwijderen van kinderen en een goede route verzinnen zodat kinderen snel weer terugkeren in het onderwijs. ‘Voor onze zoon is het al te laat. Maar wij hopen heel erg dat dit niet geldt voor andere kinderen.’

-----------------------------------------------------------------------------------

Naar een integrale aanpak
De casus van Dennis toont aan dat er veel mis kan gaan bij het begeleiden van jongeren die vastlopen op school. In het boek Ouders, onderwijs en jeugdzorg in verbinding beschrijven de auteurs hoe onderwijs- en jeugdprofessionals beter kunnen samenwerken, zowel onderling als met ouders en verzorgers van kinderen. 

Ouders, onderwijs en jeugdzorg in verbinding
Integraal perspectief op kind en jongere
1e druk | 2023 | Peter de Vries, Rob Gilsing (red.)

Info & docentexemplaar >